جراحی بزرگ کردن آلت تناسلی

بسیاری از مردان از طول آلت تناسلی خود ناراضی هستند. ابتدا سعی می کنند مشکل را در خانه با کمک تکنیک های غیر جراحی حل کنند. برخی موفق می شوند به نتیجه دلخواه برسند. و کسانی که پمپ ها و نازل ها کمکی به آنها نکردند، در مورد روش های رادیکال تر تصمیم می گیرند و به جراحی پلاستیک متوسل می شوند.

جراحان بزرگ کننده آلت تناسلی

جراحی به شما این امکان را می دهد که آلت تناسلی را بزرگ کنید و با کشیدن قسمت پنهان اندام به بیرون، آن را ضخیم تر کنید.

لیگامنتوتومی یک روش آسان و سریع در نظر گرفته می شود. تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. پزشکان رباط های آلت تناسلی را تشریح می کنند و تا 2. 5 سانتی متر از قسمت پنهان آلت تناسلی را آزاد می کنند. تقریباً به همان میزان می توانید فالوس را با کمک اکستندر بلند کنید. بخیه ها در 10-14 روز بهبود می یابند، رباط جدید در عرض 90 روز به طور کامل تشکیل می شود.

ویژگی های عملیات

بخشی از آلت تناسلی 3-5 سانتی متری در ناحیه شرمگاهی پنهان است. جراحی بزرگ کردن آلت تناسلی به شما این امکان را می دهد که آلت تناسلی را با برش رباط بزرگ کنید. یک ماتریکس بیوپلیمر در آن کاشته می شود که سریع ترین رشد بافت همبند را تضمین می کند. علاوه بر این، تشریح رباط باعث تحریک بازسازی سلولی می شود.

این به شما امکان می دهد موقعیت جدیدی از بدن را ایجاد کنید و آن را با کمک رباط های بهبود یافته جدید ثابت کنید. پس از عمل نیز باید از کشنده استفاده کنید که به لطف آن رباط در موقعیت لازم باقی می ماند و به جای اصلی خود باز نمی گردد. برداشتن آن تنها زمانی امکان پذیر خواهد بود که یک بافت پیوندی فشرده جدید در اطراف رباط ظاهر شود.

جراحی های بزرگ کردن آلت تناسلی نیز انجام می شود. آنها ساده تر و بدون خون در نظر گرفته می شوند، زیرا با کمک تزریق با پرکننده ها یا بافت چربی بیمار انجام می شوند.

آموزش

قبل از انجام لیگامنتوتومی، لازم است معاینه کامل انجام شود، واکنش های احتمالی به آلرژن ها شناسایی شود و موارد منع مصرف وجود داشته باشد.

بیمار با جراح، اورولوژیست ملاقات می کند، آزمایش خون و ادرار می گیرد. خون مرد از نظر عفونت HIV، هپاتیت و گروه های خونی و فاکتور Rh نیز تعیین می شود.

برای بیماری های زیر نمی توانید عمل جراحی انجام دهید:

  • مشکلات در دستگاه تناسلی ادراری.
  • تشدید بیماری های مزمن.
  • بیماری های عفونی.
  • مشکل در لخته شدن خون
  • دیابت و سرطان.

اگر همه آزمایشات طبیعی باشد و هیچ گونه منع مصرفی مشخص نشده باشد، جراحی بزرگ کردن آلت تناسلی در هر زمانی تجویز می شود. قبل از عمل از خوردن و آشامیدن خودداری کنید.

سیر رویه

در اتاق عمل به مردی بیهوشی عمومی داده می شود. بدنش آرام می شود، آرام آرام به خواب می رود و پزشکان او را برای عمل آماده می کنند. در 40-60 دقیقه، پزشکان موفق می شوند چین های سطحی را برش دهند. در اینجا بسیار مهم است که چین دوم را که قدرتمندتر است، لمس نکنید.

سپس یک برش عمودی در کیسه بیضه ایجاد می شود. پزشکان این روش را روی مانیتورها دنبال می‌کنند، این به شما امکان می‌دهد برش‌های کوچکی ایجاد کنید تا بعداً جای زخم‌ها کمتر شود.

دوره نقاهت

اگر در طول مداخله جراحی اشتباهاتی صورت گرفته باشد یا بیمار برای این عمل آمادگی ضعیفی داشته باشد، ممکن است در طول دوره نقاهت برخی از عوارض رخ دهد.

در چند ماه اول پس از مداخله، ممکن است خونریزی در ناحیه برش باز شود، عفونت ممکن است وارد زخم شود. همچنین ممکن است بیمار در حین نعوظ احساس درد کند، حساسیت سر کاهش می یابد و تورم بیش از حد انتظار طول می کشد.

جراحی بزرگ کردن آلت تناسلی

شایع ترین عوارض عبارتند از:

  • در حین نعوظ آلت تناسلی را به سمت جلو یا پایین خم کنید.
  • ضعف آلت تناسلی در هنگام اصطکاک.
  • کاهش، انحنا و تغییر شکل تنه آلت تناسلی.
  • مشکلات نعوظ

برای جلوگیری از بروز عوارض، لازم است که کلینیک و جراح را با دقت انتخاب کنید. شما باید فقط به یک پزشک معتمد اعتماد کنید که تکنیک بزرگ کردن آلت تناسلی را کاملاً می شناسد و مالک آن است.

تا چه اندازه می توان یک عضو را با یک عملیات بزرگ کرد

بسته به فیزیولوژی بیمار و ساختار اندام او می توان فالوس را با روش عمل 3-5 سانتی متر افزایش داد. اما اگر در طول دوره بهبودی از اکستندر استفاده نکنید، آلت تناسلی به اندازه طبیعی خود باز می گردد.

بعد از جراحی، آلت تناسلی بین ۱ تا ۲ سانتی‌متر افزایش می‌یابد و ۱. ۵ تا ۲. ۵ سانتی‌متر اضافی باعث می‌شود تا حدود دو ماه از دستگاه استفاده شود. هر روز در ابتدا 1-2 ساعت پوشیده می شود و به تدریج زمان را به 8 ساعت افزایش می دهد.

بسته به تکنیک انتخاب شده، می توانید ابعاد را تغییر دهید:

  • 1 سانتی متر - تزریق پرکننده؛
  • 1. 5 سانتی متر - لیپوفیلینگ؛
  • 3 سانتی متر - کاشت ماهیچه.

در چه مواردی به مداخله جراحی متوسل شوید

پزشک نه در همه موارد جراحی را تجویز می کند. اگر مردی اندازه آلت تناسلی طبیعی داشته باشد، اما به دلیل عوامل روانی کوچک در نظر گرفته شود، پزشک او را از جراحی منصرف می کند. به چنین مشتریانی ویدئویی از صحنه نمایش داده می شود. به محض اینکه مرد با چشمان خود کارهایی را که در حین عمل انجام می شود ببیند، معمولاً آن را رد می کند.

اما مواردی وجود دارد که پزشکان اصرار دارند که عمل بزرگ کردن آلت تناسلی انجام شود:

  • نقص مجرای ادرار؛
  • ساختار غیر طبیعی یا انحنای آلت تناسلی؛
  • فشرده سازی بافت؛
  • ساختار تشریحی؛
  • چربی اضافی زیر جلدی؛
  • اندام تناسلی مخفی یا غشایی
یک مرد از اندازه آلت تناسلی ناراحت است که چگونه آن را به سرعت افزایش دهد

جراحی بزرگ کردن آلت تناسلی با روش های مختلف و هزینه آنها

لیگامنتوتومی یک روش جراحی برای بزرگ کردن آلت تناسلی مردان است. اخیراً این روش در بین نمایندگان نیمه قوی بشریت بسیار محبوب شده است.

چنین درمانی عملاً منجر به عوارض نمی شود، به سرعت انجام می شود و مرد مجاز است به معنای واقعی کلمه روز بعد پس از انجام عمل بزرگ کردن آلت تناسلی به خانه برود. با این حال، بیمارانی که مشکلات عملکرد نعوظ دارند، مجاز به انجام لیگامنتوتومی نیستند.

ماهیت روش برش رباط های تعلیق است. با توجه به ساختار تشریحی فالوس، قسمت آن در داخل ناحیه شرمگاهی پنهان است. به دلیل رباط خاصی که در حین عمل بریده می شود، داخل آن نگه داشته می شود.

این به شما امکان می دهد آلت تناسلی را 1-2 سانتی متر بیرون بیاورید. پس از بهبودی مرد از بیهوشی، یک دستگاه ارتوپدی ویژه روی آلت تناسلی او قرار می گیرد - یک اکستندر که باید در تمام دوره بهبودی از آن استفاده شود. این اجازه می دهد تا پیوند جدیدی شکل بگیرد. بنابراین آلت تناسلی برای همیشه 3-5 سانتی متر بلندتر می شود.

ضخیم شدن آلت تناسلی با کمک جراحی

مواردی وجود دارد که طول فالوس مرد طبیعی است، اما اصلاح عرض آن ضروری است. پزشکان می گویند که این به تغییر زندگی جنسی مردان کمک می کند. روش های مختلفی برای ضخیم کردن آلت تناسلی وجود دارد.

لیپوفیلینگ یک عمل جراحی بزرگ کردن آلت تناسلی است که طی آن بافت چربی به داخل بافت زیر جلدی تزریق می شود. در عین حال لیپوساکشن برای گرفتن چربی از نواحی دیگر بیمار انجام می شود. چربی با یک سوزن مخصوص به تمام آلت تناسلی تزریق می شود. این روش به شما امکان می دهد تا فالوس را ضخیم تر کنید، حدود 1 سانتی متر.

چنین عملی سخت تلقی نمی شود و بهبودی پس از آن بسیار ساده تر و سریعتر از جراحی شکم است.

با این حال، اثر ضخیم شدن برای همیشه باقی نمی ماند، بنابراین، هنگامی که اندام به شکل اولیه خود باز می گردد، دستکاری ها باید تکرار شوند.

پیوند بافت عضلانی یک عمل پیچیده در نظر گرفته می شود. این به بافتی نیاز دارد که از فاسیای زیر بغل یا دیواره شکم گرفته شود. این بافت در اطراف آلت تناسلی اعمال می شود و عروق به آن بخیه می شود. چنین دستکاری هایی به شما امکان می دهد قطر اندام را 3-4 سانتی متر افزایش دهید.

مردی بعد از عمل جراحی به آلت تناسلی نگاه می کند

مبحث اعضای مصنوعی

پروتز در هنگام تغییر جنسیت و بر اساس شاخص های پزشکی خاص انجام می شود. فقط به خاطر بزرگ شدن آلت تناسلی، از پروتزهای آلت تناسلی استفاده نمی شود.

فالوپروتز برای علل غیر قابل برگشت ناتوانی جنسی استفاده می شود:

  • آترواسکلروز شریان های آلت تناسلی؛
  • فیبروز اجسام غار؛
  • بیماری پیرونی؛
  • عوارض بعد از ضربه به آلت تناسلی.

درمان فالوس با روش کلاسیک به چنین دلایلی نتیجه مثبتی نخواهد داشت. بنابراین، پزشک تصمیم می گیرد تا برخی از دستگاه ها را در اندام تناسلی مردانه کاشت کند. فالوپروتزها به داخل حفره اندام وارد می شوند. آنها نیمه سفت و هیدرولیک هستند.

پروتزهای الاستیک ارزان تر هستند و شبیه یک میله سیلیکونی بلند هستند که پس از انبساط در ناحیه ای که بدنه های غاردار قرار دارند نصب می شود. چنین پروتزی به شما این امکان را می دهد که فالوس را در حالت ایستاده نگه دارید.

همچنین می توانید یک مموری راد نصب کنید. از یک میله فلزی آلیاژی ویژه تشکیل شده است که به آلت تناسلی اجازه می دهد حالت نعوظ و آرامی به خود بگیرد.

تقویت با پیوند عضله

چنین مداخله ای به مداخله ریز جراحی اشاره دارد. این یک روش گران قیمت جدید است که آلت تناسلی را بسیار ضخیم تر می کند. این عمل در مدت 3 ساعت با بیهوشی عمومی انجام می شود. جراح آلت تناسلی را به صورت دایره ای بریده و پایین می کشد.

پس از آن، بافت گرفته شده از فاسیای زیر بغل یا دیواره شکم بر روی کل حجم قرار می گیرد. پس از ثابت شدن بافت، پوست ختنه گاه به عقب کشیده شده و بخیه می شود.

هفته اول مرد در بیمارستان زیر نظر پزشک است. درد در ناحیه کشاله ران می تواند 20 تا 25 روز طول بکشد، بنابراین نظارت بر وضعیت سلامتی شما بسیار مهم است. از معایب این روش می توان تهاجمی بودن، دوره طولانی توانبخشی و احتمال ایجاد عوارض جانبی نام برد.